Mateusz Ignacak
19 lipca 2021
Jednym z ważniejszych aspektów w procesie szlifowania jest dobór odpowiedniej gradacji papieru ściernego. Wstępna obróbka powinna być wykonywana papierem o niższej gradacji. Wszystko jest uzależnione od charakteru obrabianego elementu. Poniżej przedstawiam tabelę, gdzie pokazuję od jakiej gradacji zaleca się rozpocząć szlifowanie na poszczególnych rodzajach powierzchni.
Po wstępnym szlifowaniu należy przejść do kolejnych etapów- wyższych gradacji papieru ściernego. Ten etap jest niesamowicie ważny, ponieważ właśnie teraz wyprowadzamy idealnie gładką powierzchnię. Pamiętajmy, że gruboziarniste ścierniwo w pewnym stopniu uszkadza drewno, dlatego zaleca się po wykonaniu wstępnego szlifowania stopniowo przechodzić do wyższych gradacji.
Chcemy wyszlifować stary polakierowany blat w celu całkowitego usunięcia starej powłoki lakierniczej. Pracę powinno się zacząć od papieru ściernego gradacji P40. Kolejnym etapem będzie szlifowanie ścierniwem P60. Pozwoli to na usunięcie większych rys po agresywnym szlifowaniu pierwszą gradacją. Następnie stopniowo przechodzimy do kolejnych etapów. Będzie to kolejno szlifowanie gradacją P100, P150, P220, (opcjonalnie P320).
Mamy do wyszlifowania kilka dębowych, surowych, struganych desek. Drewno po struganiu nie wymaga szlifowania gradacjami takimi jak P40 i P60, toteż pracę rozpoczniemy od ścierniwa gradacji P80 (lub P100 w przypadku drewna miękkiego). Następne szlify będą wykonywane kolejno papierem P120; P180; P220; (opcjonalnie P320).
Naszym zadaniem jest wyrównanie świeżo sklejonego dębowego blatu. Jeśli blat ten posiada spore nierówności, warto zacząć pracę od przestrugania powierzchni ręcznym strugiem. Natomiast jeżeli nierówności te są niewielkie- zacznijmy od wstępnego wyrównania gradacją P60. Dzięki temu pozbędziemy się nierówności na spoinach. Następnie kolejno należy przejść do gradacji P100; P150; P220; (opcjonalnie P320).
Końcowy szlif drewna zależny jest od rodzaju produktu, jakim chcemy je pokryć. Wszystko znajdziemy na etykietach lub kartach technicznych preparatów (należy je uważnie czytać!). Decydując się na wykończenie olejem, woskiem lub olejowoskiem zazwyczaj producenci zalecają końcowy szlif gradacją nie wyższą niż P220. Dlaczego? Wyższe gradacje uniemożliwiają wnikanie tych produktów w głąb drewna, ponieważ szlifowanie powyżej P220 powoduje stopniowe zamykanie się porów drewna. Lakiery natomiast działają inaczej. Nie wnikają w głąb drewna, a działają na jego powierzchni, toteż w przypadku lakierów zazwyczaj ostatnie szlify zaleca się wykonać papierem P320. Przy lakierowaniu dodatkowo można wykonać wodowanie. Czym jest ten proces? Jest to zabieg mający na celu usunięcie luźnych włókien drewna. Polega on na spryskaniu powierzchni wodą, a po odparowaniu cieczy włókna te podniosą się. Zabieg ten wykonuje się tuż przed ostatecznym szlifowaniem. Po odparowaniu wody należy przeprowadzić końcowy szlif. Zetniemy w ten sposób podniesione włókna drewna, dzięki czemu w procesie lakierowania nie będą one już tak mocno wstawać. Pozwoli to na uzyskanie idealnie gładkiej powierzchni po lakierowaniu. Pamiętać również należy, że przy pracy z większością preparatów do wykańczania drewna zaleca się szlifowanie międzywarstwowe. Informacja o tym, czy taki szlif jest konieczny znajduje się na etykiecie środka lub jego karcie technicznej.
Może to się wydawać proste, ale niektórzy często zwlekają z wymianą papieru ściernego na nowy. Sam osobiście miałem kiedyś problem z oceną, czy papier jest zdolny do pracy. Jakże prostym sposobem na to jest zwykłe porównanie używanego już ścierniwa z tym jeszcze nie używanym. Niezbyt częsta zmiana papieru ściernego znacząco wydłuża naszą pracę.